Wszystkie posty z tej serii znajdziecie, klikając w ten link - SEZON 1994 F1
Pomiędzy weekendami Grand Prix dużo dyskusji było poświęconej temu, czy Nigel Mansell wróci do Formuły 1 z Williamsem. Mistrz świata z 1992 roku obecnie ścigał się w serii Indycar i nie szło mu najlepiej.
Śmierć Senny sprawiła, że w stawce nie było ani jednego mistrza świata. Bernie Ecclestone więc mocno naciskał, Renault również chciało mieć w zespole bardziej doświadczonego kierowcę. Mansell musiał jednak wypełnić swój kontrakt i do października jeździć w USA, z jednym wyjątkiem. Grand Prix Francji, czyli siódmą rundą w kalendarzu.
Zanim jednak do tego przejdziemy, skupmy się na wyścigu w Kanadzie. Bezpieczeństwo kierowców nadal było głównym tematem rozmów kierowców, zespołów i FIA. W Montrealu ponownie wprowadzono zmiany do nitki toru, stawiając szykanę na najdłuższej prostej.
Podobnie jak ma to miejsce obecnie, na tym torze najlepiej radziły sobie zespoły z mocnymi silnikami. Dlatego też Ferrari spodziewało się, że może to być dla nich jeden z najlepszych wyścigów w sezonie.
FIA przed tym weekendem wymagała jednak, żeby zespoły korzystały z paliwa, które bardziej przypomina te, które można zakupić na stacji benzynowej, niż egzotyczne dodatki, które można było znaleźć między innymi u Ferrari. Miało to zmniejszyć moc silników.
Dodatkowo FIA wymusiła na zespołach, żeby tuż za wlotem powietrza do silnika, nad głową kierowcy wywiercić dziury, które sprawią, że będzie ono wpływało do jednostki napędowej pod mniejszym ciśnieniem, a tym samym ponownie uda się zmniejszyć ich moc.
Zespoły te nowe zmiany oczywiście zinterpretowały na różne sposoby. Ferrari zrobiło dwie dziurki po bokach i po piątkowych sesjach nagle okazało się, że ich bolid, który do tej pory był wolniejszy o ponad sekundę w kwalifikacjach, uzyskał najlepszy czas.
Jean Alesi był szybszy o ponad pół sekundy od reszty stawki. FIA oczywiście chciała wprowadzć modyfikacje, Jean Todt się mocno wściekał i twierdził, że to nic nie zmienia, ale ostatecznie wywiercili jeszcze jedną dziurę. Ferrari nagle w sobote już nie było kandydatem do pole position.
Schumacher wystartował więc do wyścigu z pierwszego pola, ale jego czas był o ponad siedem sekund wolniejszy od pole position Alaina Prosta z 1993 roku. Oczywiście w głównej mierze wynikało to jednak z nowej szykany.
Michael był najszybszy, trzecie pole position z rzędu, a jego kolega z zespołu JJ Lehto był trzy sekundy wolniejszy i dopiero dwudziesty. Zawodnik miał problemy z karkiem po wypadku na Imoli i ewidentnie nie prezentował najlepszej formy.
David Coulthard startował piąty za swoim kolegą z zespołu Damonem Hillem. To miał być sezon Williamsa, a tutaj dwa Ferrari znalazły się przed nimi na miejscach startowych.
Sauber ponownie wystawił dwa bolidy, tym razem drugie miejsce zajął Andrea de Cesaris. Simtek nadal wystawiał do walki tylko jednego zawodnika, a do wyścigu nie zakwalifikował się Paul Belmondo z zespołu Pacific.
| Poz | Nr | Kierowca | Zespół | Czas |
|---|---|---|---|---|
| 1 | 5 | Michael Schumacher MSC | Benetton Ford | 1:26.178 |
| 2 | 27 | Jean Alesi ALE | Ferrari | 1:26.277 |
| 3 | 28 | Gerhard Berger BER | Ferrari | 1:27.059 |
| 4 | 0 | Damon Hill HIL | Williams Renault | 1:27.094 |
| 5 | 2 | David Coulthard COU | Williams Renault | 1:27.211 |
| 6 | 14 | Rubens Barrichello BAR | Jordan Hart | 1:27.554 |
| 7 | 7 | Mika Hakkinen HAK | McLaren Peugeot | 1:27.616 |
| 8 | 15 | Eddie Irvine IRV | Jordan Hart | 1:27.780 |
| 9 | 3 | Ukyo Katayama KAT | Tyrrell Yamaha | 1:27.827 |
| 10 | 30 | Heinz-Harald Frentzen FRE | Sauber Mercedes | 1:27.977 |
| 11 | 10 | Gianni Morbidelli MOR | Footwork Ford | 1:27.989 |
| 12 | 8 | Martin Brundle BRU | McLaren Peugeot | 1:28.197 |
| 13 | 4 | Mark Blundell BLU | Tyrrell Yamaha | 1:28.579 |
| 14 | 29 | Andrea de Cesaris DEC | Sauber Mercedes | 1:28.694 |
| 15 | 23 | Pierluigi Martini MAR | Minardi Ford | 1:28.847 |
| 16 | 9 | Christian Fittipaldi FIT | Footwork Ford | 1:28.882 |
| 17 | 12 | Johnny Herbert HER | Lotus Mugen Honda | 1:28.889 |
| 18 | 24 | Michele Alboreto ALB | Minardi Ford | 1:28.903 |
| 19 | 26 | Olivier Panis PAN | Ligier Renault | 1:28.950 |
| 20 | 6 | Jyrki Jarvilehto JAR | Benetton Ford | 1:28.993 |
| 21 | 20 | Erik Comas COM | Larrousse Ford | 1:29.039 |
| 22 | 19 | Olivier Beretta BER | Larrousse Ford | 1:29.403 |
| 23 | 11 | Alessandro Zanardi ZAN | Lotus Mugen Honda | 1:30.160 |
| 24 | 25 | Eric Bernard BER | Ligier Renault | 1:30.493 |
| 25 | 31 | David Brabham BRA | Simtek Ford | 1:31.632 |
| 26 | 34 | Bertrand Gachot GAC | Pacific Ilmor | 1:32.838 |
Schumacher bardzo dobrze wystartował i utrzymał za sobą oba bolidy Ferrari. Niemiec prowadził w kolejnym wyścigu tego sezonu, przegrał tylko w Hiszpanii przez awarię skrzyni biegów, pozostałe Grand Prix wygrywał.
David Coulthard poradził sobie po starcie z kolegą z zespołu i Damon musiał się mocno natrudzić, żeby wyprzedzić młodego Szkota. Alesi po pierwszym okrążeniu był przed Bergerem. Rubens Barrichello o mało co na tym okrążeniu, nie zderzył się z mocno atakującym Miką Hakkinenem.
Po okrążeniu Schumacher miał już 1,7 sekundy przewagi. Uciekał całej stawce jedną sekundę na okrążeniu. Berger nie potrafił natomiast utrzymać tempa kolegi z zespołu, coraz większą presję na nim wywierał David Coulthard. Młody kierowca Williamsa później przyznał, że też nie miał łatwo, ponieważ miał problemy z hamowaniem, przez dziwne mrowienie w lewej nodze.
Martin Brundle zatrzymał się na prostej startowej po kolejnej awarii Peugota już na trzecim okrążeniu. Drugi silnik tej marki w bolidze Hakkinena padł 58 okrążeń później.
Hill atakował Coultharda przez kilka okrążeń, aż w końcu poprosił zespół o interwencję. Williams na 9 okrążeniu sprawił, że David przepuścił swojego kolegę. Kilka okrążeń później Damon wyprzedził już Bergera i był trzeci. Po kolejnych siedmiu, David też znalazł się przed kierowcą Ferrari.
Alesi jechał jeszcze drugi i miał nadzieję, że Schumacher jedzie na dwa pit stopy, a on na jeden. Oczywiście tak się nie stało. Benetton miał w tamtym sezonie osiem cylindrów i potrzebował dużo mniej paliwa od Ferrari ze swoimi dwunastoma cylindrami. Niemiec później zjechał na swój pierwszy pit stop i do końca już nie oddał prowadzenia.
Co ciekawe Hill zjechał do boksów okrążenie po Alesim, ale i tak zdołał odrobić dwie sekundy straty i wyprzedzić kierowcę Ferrari. Wynikało to z tego, że czerwony bolid potrzebował więcej paliwa na dojechanie do mety, a tym samym dłużej stał na tankowaniu.
Irvine spadł w trakcie wyścigu na 10 miejsce i był pierwszym, który uderzył w nową barierę za ostatnią szykaną, którą obecnie nazywamy ścianą mistrzów. Jego kolega z zespołu, Barrichello na ostatnim okrążeniu został wyprzedzony przez JJ Lehto. Kierowca Benettona awansował tym samym na siódme miejsce, a po wyścigu na szóste, po tym jak bolid Footwork, Christiana Fittipaldi został zdyskwalifikowany. Jego waga minimalna nie przekraczała przepisowych 515 kilogramów. Waga ta wzrosła od początku sezonu, po wydarzeniach z Imoli o 10 kilogramów.
Ukyo Katayama w międzyczasie dwukrotnie obrucił się swoim Tyrrellem. Za drugim razem zgasł mu silnik i już nie wrócił na tor.
Zespół Pacific nie mógł być zadowolony. Bertrand Gachot ich jedyny zawodnik, który brał udział w tym wyścigu wycofał się na 48 okrążeniu po awarii silnika. Co ciekawe ten wyścig w Kanadzie był ostatnim, do którego udało im się zakwalifikować w tamtym roku.
Coulthard ostatecznie dojechał piąty za Schumacherem, Hillem i kierowcami Ferrari. Alesi prawie nie dojechał do mety, jak pod sam koniec doznał awarii skrzyni biegów i musiał kończyć wyścig na drugim biegu.
Schumacher nie tylko dojechał 40 sekund przed Hillem do mety, ale wygrał piąty wyścig w sezonie i siódmy w karierze, miał 56 punktów, 33 więcej od Hilla w klasyfikacji kierowców. W tym momencie trudno było w tych mistrzostwach postawić na kogoś innego niż na młodego Niemca.
Wszystkie wyścigi sezonu 1994 można obejrzeć w usłudze F1 TV
| Poz | Nr | Kierowca | Zespół | Okr | Czas | Punkty |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 5 | Michael Schumacher MSC | Benetton Ford | 69 | 1:44:31.887 | 10 |
| 2 | 0 | Damon Hill HIL | Williams Renault | 69 | +39.660s | 6 |
| 3 | 27 | Jean Alesi ALE | Ferrari | 69 | +73.388s | 4 |
| 4 | 28 | Gerhard Berger BER | Ferrari | 69 | +75.609s | 3 |
| 5 | 2 | David Coulthard COU | Williams Renault | 68 | +1 okr | 2 |
| 6 | 6 | Jyrki Jarvilehto JAR | Benetton Ford | 68 | +1 okr | 1 |
| 7 | 14 | Rubens Barrichello BAR | Jordan Hart | 68 | +1 okr | 0 |
| 8 | 12 | Johnny Herbert HER | Lotus Mugen Honda | 68 | +1 okr | 0 |
| 9 | 23 | Pierluigi Martini MAR | Minardi Ford | 68 | +1 okr | 0 |
| 10 | 4 | Mark Blundell BLU | Tyrrell Yamaha | 67 | DNF | 0 |
| 11 | 24 | Michele Alboreto ALB | Minardi Ford | 67 | +2 okr | 0 |
| 12 | 26 | Olivier Panis PAN | Ligier Renault | 67 | +2 okr | 0 |
| 13 | 25 | Eric Bernard BER | Ligier Renault | 66 | +3 okr | 0 |
| 14 | 31 | David Brabham BRA | Simtek Ford | 65 | +4 okr | 0 |
| 15 | 11 | Alessandro Zanardi ZAN | Lotus Mugen Honda | 62 | DNF | 0 |
| NC | 7 | Mika Hakkinen HAK | McLaren Peugeot | 61 | DNF | 0 |
| NC | 19 | Olivier Beretta BER | Larrousse Ford | 57 | DNF | 0 |
| NC | 10 | Gianni Morbidelli MOR | Footwork Ford | 50 | DNF | 0 |
| NC | 34 | Bertrand Gachot GAC | Pacific Ilmor | 47 | DNF | 0 |
| NC | 20 | Erik Comas COM | Larrousse Ford | 45 | DNF | 0 |
| NC | 3 | Ukyo Katayama KAT | Tyrrell Yamaha | 44 | DNF | 0 |
| NC | 15 | Eddie Irvine IRV | Jordan Hart | 40 | DNF | 0 |
| NC | 29 | Andrea de Cesaris DEC | Sauber Mercedes | 24 | DNF | 0 |
| NC | 30 | Heinz-Harald Frentzen FRE | Sauber Mercedes | 5 | DNF | 0 |
| NC | 8 | Martin Brundle BRU | McLaren Peugeot | 3 | DNF | 0 |
